1960'ların başında iş için Kahire'ye göçlerin hızlanmasıyla beraber zamanın cumhurbaşkanı Cemal Abdül Nasır mezar şehirlerde oturma izninin önünü açmış. Bu tarihten itibaren şehir dışından göç edip maddi durumu olmayan aileler mezar evlere yerleştirilmiş. Abdül Nasır dönemi sonrası da elektrik,su ve kanalizasyon altyapısı ulaştırılmış. Şuan Kahire'de önemli bir nüfusu barındıran mezar evler halk tarafından da normal karşılanıyor. Çoğunlukla 1 veya 2 odadan oluşan bu evlerde insanlar mezarlarla beraber yaşamaya alışmış.Ailelerin büyük bölümünün kalabalık olması da buralarda yaşamayı zorlaştıran bir başka faktör. Maalesef mezar evlerde yaşam Mısır Devleti tarafından bir sorun olarak görülmüyor ve bu yönde bir çalışma yürütülmüyor.
Önceden aslında mezarlık olarak kullanılan bu bölgede zamanın önemli kişilerinin mezarları da mevcut. Osmanlı Şeyhülislamı Mustafa Sabri Efendi de onlardan biri.
Mısır'da bu imkana bile erişemeyen bile bir sürü insan görebilirsiniz.Amerika'da başlı başına bir sorun olan evsizler en az o yoğunlukta Mısır'da da mevcut. Evsiz insanları kaldırımlarda yatarken görebilir, görmeseniz de geçtiğiniz yerin kokusuna göre orada evsizlerin yaşayıp yaşamadığını anlayabilirsiniz. Genellikle Nil nehri yakınlarında yaşayan evsizlere yardım eden yok. Bu insanlar da toplumdan umudunu kesmiş vaziyetteler. Gün içerisinde genellikle yatarken görebileceğiniz evsiz insanlar gün geçtikçe çoğalıyor. Bu meseleye ülkedeki yüksek enflasyon oranları ve yetersiz maaşların etkisinin büyük olduğunu düşünüyorum. En düşük daire kiralarının 1000 cüneyh civarı olduğu Kahire'de öğretmen maaşının 1000 cüneyh olması aslında durumu gözler önüne seriyor.
Mısırın gurbetçi mühendisleri yazısını okumak için tıklayın.
Bizi Facebook'tan takip et!
0 yorum:
Yorum Gönder